 |
| Toen ik nog kon lachen... Het begin van Mt. Hibok Hibok, de vulkaanbeklimming die we duidelijk onderschat hadden |
 |
| Opladen aan de zonnepanelen die normaal gebruikt worden om de activiteit van de vulkaan te meten |
 |
| Eindelijk op de top van de 1400 meter hoge berg/ vulkaan. Een komkommer heeft nog nooit zoveel gesmaakt, want dat was nog het enige 'sap' die we nog overhadden. |
 |
| De krater van Hibok Hibok, de laatste actieve vulkaan in Camiguin. Jammer dat het meer droog stond, want verfrissing konden we wel gebruiken na een 5 uur durende klim om de top te bereiken. |
 |
| Een overwinning was het zeker, maar het 'onvergetelijke uitzicht' die mijn reisgids omschreef hebben we jammergenoeg niet kunnen zien.. |
 |
| Stilaan werd het moeilijker en moeilijker..Het laatste gedeelte, in het donker, met onweer en zware regen was vreselijk. Maar een uitweg was er niet, dus moesten we blijven gaan. Met uitvallende teennagels en een week lang stijve spieren hebben we het toch overleefd. |
 |
| Enigmata tree house, onze eerst slaapplek. |
 |
| White island, het eiland die nog net op tijd ontdekt werd door de Filipino's terwijl de Japanners al het (dure) witte zand aan het wegzuigen waren. |
 |
| Het bestaat dus werkelijk enkel uit wit zand, en een paar parasollen dat je kunt huren omdat er nergens schaduw is. |
 |
| Eva en ik bij onze beste vriend, Mt. Hibok Hibok |
 |
| Mantigue eiland. |
 |
| Eva die een beetje schrik kreeg van de gigantische vissen en dan maar via het vlot in het water keek |
 |
| Sunken cemetery door een vulkaanuitbarsting in 1870. |
